Internet friendship

           

  Internetowa przyjaźń - wiem o tym chyba zbyt dużo. Byłam\jestem w dwóch takich przyjaźniach. Pierwsza musiałam zakończyć , bo rodziło się coś więcej niż przyjaźń a nas dzieliło kilka państw i ponad 1600 km. Dobra zacznijmy od początku. Pewnie znacie słynny chat : chatroulette - byłam stałym bywalcem tam. Poznawałam dużo ludzi  z różnych krajów. Wymienianie facebookami i skaypami to było normalne. Po miesiącu usuwałam te osoby , bo albo nasze rozmowy się nie kleiły tak jak na początku albo chodziło im tylko o jedno.
            Kiedyś poznałam pewnego chłopaka. Pochodził z innego kraju. Gadaliśmy po angielsku , dzięki temu też bardziej pod szlifowałam swój język. Moje pierwsze rozmowy z nim wyglądały tak , że google tłumacz i jazda. Po 2 - 3 miesiącach ciągłego pisania wszystko było już ok. Pisałam z nim dzień w dzień. Był tylko 2 lata starszy ode mnie wiec się dogadywaliśmy. Po 3 miesiącach znajomości mogłam powiedzieć mu wszytko. Świetnie się z tym czułam. Gościu nigdy nie spojrzy mi w oczy , wiec mogę powiedzieć mu co czuje bez obawy , ze mnie wyśmieje, a jeśli nawet tak było to co z tego ? Mogę usunąć go ( chociaż to dziecinnie) i nasza znajomość się skończy. Opowiadaliśmy sobie o swoich krajach, obyczajach i zwyczajach. Wszystko było super do póki nie zaczęłam się do niego przywiązywać. Po 6 - 7 miesiącach kiedy nie było go na fbl  o standardowej porze zaczynałam się martwić i myśleć czy coś mu się nie stało przez przypadek. To może dziwne ale czułam jakby był moim 'internetowym chłopakiem' - śmiesznie to brzmi :) Na początku czerwca poprzedniego roku wszystko było zaplanowane - miał przyjechać do mnie  albo ja miałam jechać do niego na wakacje , poznać go i zobaczyć czy to ten jedyny. Uwielbiałam te nasze rozmowy o tym jak chcemy aby 'nasze ' życie wyglądało w przyszłości. W pewnym momencie zaczęłam za bardzo wkręcać się w to wszystko i musiałam powiedzieć sobie "stop, trzeba zluzować". Sama już nie wiedziałam co robić czy się z tym spotkać czy poczekać. Pisałam z nim ponad rok , po czym oboje stwierdziliśmy , że lepiej będzie jak za kilka lat się do siebie odezwiemy kiedy już będziemy mieć swoje rodziny i wtedy się spotkamy ,i pogadamy. Na początku było ciężko tak nagle przestać ze sobą pisać. Piszesz z człowiekiem rok a tu buuu... nagle go nie ma. Okazuje się , ze poświęciłaś rok czasu tak na prawdę na nic.  To była tylko przygoda , której już nie ma. Miałam nawet jego numer. Koleś był z Belgii. Sms kosztował z 2 zł a kiedy czułam sie źle i smutno , on do mnie pisał i mnie pocieszał. Jak teraz na to patrze to ja nie wiem czy mam płakać czy się śmiać z tego jaka głupia byłam.
                Numer drugi przyjaźni a raczej koleżeństwa wciąż trwa. Nie zamierzam powtarzać tego błędu powyżej ponownie, tym bardziej , że już mam swojego jedynego. Zostajemy przyjaciółmi i koniec. Już na wstępnie wyjaśniliśmy sobie wszystkie rzeczy. Już się znamy - spotkaliśmy się nie raz , wiec wiemy czego od siebie oczekiwać i jak rozmawiać aby siebie nie urazić. Nie ma opcji , żeby powstało coś wiecej niż przyjaźń :) Nie chce popełniać wcześniejszych błędów. Dopiero teraz uświadomiłam sobie to jaka ja byłam głupia - na szczęście już zmądrzałam. :)